XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Leka-gizakiren bat ostu eta hona egarri zenuelakoan nago eta hementxe daukazula, jostailu bat bezala.
Baina nik aurkitu eta
EOM gaixoa urduri baino urduriago zegoen.
Zuhaitz-enborraren neurriko hatza jarri zuen Odolzalek EOMaren gainean.
Eta EOMari besotik helduz, zera erantsi zion:
EOMak mahaia garbitu eta bide batez bere gorputzarekin neska ezkuta zezakeela pentsatu zuen, baina berandu zen jadanik.
Neskak, bere aldetik, kilobaza erdi janaren bestaldetik begiratzen zuen, bi erraldoiek batetik bestera eztabaidan ziharduten bitartean.
Odolzalek itxurarik itxuragabekoena zuen.
Haren azala gorrista zen.
Bularra, urdailaldea eta besoak ile beltzez estalita zeuzkan eta haren buruko adatsa luzea zen, iluna eta orraztu gabea.
Aurpegia zikin-zikina zuen, biribila eta zapala.
Bi zulo beltz zituen begitzat.
Sudurra motza eta zanpatua zuen eta haren ahoa, hura zen ahoa!.
Belarritik belarrira zabal, haren ezpainek elkarren gainean zeuden Francfortko saltxitxa bi ziruditen.
Haien artean hortz hori hautsi batzu ikus zitezkeen, eta listu-errekastoak ere bai haren okotzean behera.
Munstro hark egunero gizonak, emakumeak eta umeak jaten zituela... ez zen zaila horretan sinestea!.